Mijn Portrets, ets van mijn portret
10 weetjes over mijn leven.
Ik werk het liefste samen met de postbode.
Schrijven doe ik het liefste op Mijn Wilde Schrijfplek. Gezeten tegen een eik met de zee in de verte voor mij en de duinen achter mij.
Ooit wil ik een boek schrijven getiteld ‘Eilandverhalen’. Het zal gaan over ontmoetingen die ik heb gedurende mijn winterslaap en zomersiësta. De twee maanden per jaar waarin ik geen telefoon en computer gebruik.
Bij de presentatie van mijn tweede bundel ‘De (in)vloed van de zee’ kreeg ik een gebeeldhouwde golf kado terwijl de kaft met golfjes nog niet onthuld was.
Zelfs op hoge leeftijd kan nog een nieuwe vriendschap ontstaan. Zo blijkt wel uit mijn contact met de 92-jarige (en inmiddels overleden) dichteres Inez Meter. Onze eerste ontmoeting kwam voort uit een brief.
Een wens kan zo maar uitkomen! Op dezelfde dag dat ik op het strand zei: ‘Ik wens dat er om mijn gedichten wordt gevraagd’, verkocht ik mijn eerste bundel aan een onbekende. Via mijn lievelingskledingzaak in Rotterdam.
Mijn eiland is Goeree. Het lievelingseiland van mijn man is Terschelling. Tijdens een wandeling naar de punt van dit laatste eiland vroeg ik aan de zee, de duinen en de lucht om een naam voor mijn activiteiten als dichteres. ‘Poeticara’ kreeg ik als antwoord. Thuisgekomen bleek het een samenvoeging van 2 Italiaanse woorden: poetica (vrouwelijke dichter) en cara (lieve).
Dit was in 2016. Inmiddels, acht jaar later, krijg ik regelmatig post met de aanhef Cara Liane.
De bundel Momento Magico is er niet één waarbij hoge verkoopcijfers centraal staan. Het is een bundel waarbij het magische moment telt. Hoe, wanneer en of iemand deze bundel dus in handen krijgt, is in handen van de magie. Leuk weetje: deze bundel kwam van de drukker precies in mijn jaarlijkse magieweek.
Ik ben de enige persoon in Nederland (en volgens mij op aarde) die naast dichteres ook poëziedetective is. Voor de brieven die ik stuur aan onbekenden is soms heel wat zoekwerk nodig. Daarnaast geloof ik dat elk gedicht van mij past bij een – nog onbekende – persoon en het is de kunst om deze persoon te vinden. Ik speur naar ontvangers, adressen en plekken om gedicht en lezer samen te brengen en doe dat allemaal in het geheim.
Of het gedicht diegene heeft bereikt voor wie het geschreven lijkt, kan ik altijd merken aan de reactie. Die is dan lyrisch, hartverwarmend en vaak het begin van een mooie (schrijf)vriendschap.
Als poëziedetective heb ik inmiddels ook een perfecte schuilplek voor mijn dichtbundels gevonden (Kunstuitleen Voorburg) en een literair agent om mee samen te werken.
Het is mijn wens om níet de grote wereld in te gaan, maar om mijn wereld groter te maken.